Ciasto mocno kawowe

Ratatouille i poprawność polityczna


Słoneczny gulasz warzywny zwany ratatouille pochodzi z francuskiej Prowansji. Króluje w każdym domu na południu, gdy tylko pojawią się pierwsze cukinie i wielkie, dojrzałe pomidory. Uwielbiam ten smak, spod delikatnie podduszonych warzyw wypływa wspaniały sos, który aż prosi o zamoczenie w nim kawałeczka chleba. Mmmm... Pamiętacie szczurka Ratatuja, z kreskówki, który właśnie tym warzywnym daniem podbił serce najbardziej wymagającego krytyka kulinarnego?
Dla mnie ratatouille była małą lekcją życia, z której dowiedziałam się, że poprawność polityczna wcale nie jest tak zasadna, jakby się wydawało.
Wyobraźcie sobie dom na obrzeżach Montpellier - jest upał, gdzieś w dole, na horyzoncie widać kreskę morza, kwitną oleandry, pachnie lawenda, cykady hałasują jak oszalałe. Jesteśmy w kuchni, bo to ona jest zawsze sercem domu (oczywiście, gdy mieszkają w nim mili i dobrzy ludzie). Pan Domu - przyjaciel mojego taty - uczy małą Polkę, jak przyrządzić najbardziej prowansalskie ze wszystkich dań. Pomagają jego żona Francuska - Françoise i dwie piękne córki - Flau i Marianne. Cudne mulatki, bo Pan Domu jest czarnoskóry. Jestem ogromnie przejętą nastolatką, bo marzę o tym, by nauczyć się dobrze gotować i w dodatku przygotowywać tak wspaniałe danie. Rozmawiamy o warzywach porównując polskie i prowansalskie realia. W rozmowie staram się nie dopytywać o etniczne korzenie Pana Domu uważając go za Francuza. W końcu zniecierpliwiony Pan Domu, krojąc les courgettes (cukinie) na ratatouille wybucha śmiechem: "Je ne suis pas français, je suis malgache" - brzmiało to [chui pas fraçais, chui malgache] . (Nie jestem Francuzem, jestem Malgaszem*. Chyba nie myślisz, że we Francji mieszkają sami Francuzi!) Dziękuję Robercie! Poprawność polityczna to twór wymyślony w Ameryce, który nie zawsze pasuje do naszej - europejskiej - rzeczywistości i warto o tym pamiętać. :)
A tu przepis na ratatouille Roberta - podaję proporcje na 4 osoby. W rodzinie Roberta nie dodawało się oberżyny.


Ratatouille 
4 cukinie
2 cebule
2 papryki
3-4 dojrzałe pomidory
3 ząbki czosnku
tymianek
oliwa
zioła prowansalskie (koniecznie mieszanka z lawendą)
sól, pieprz

Najpierw sprawiamy pomidory - trzeba je sparzyć wrzątkiem, obrać ze skórki i pozbawić pestek. Pomidory odkładamy na bok. Kroimy cebulę na połówki i w paski. Szklimy na oliwie z garścią tymianku. Zeszkloną cebulę przekładamy do rondla. Kroimy w plasterki cukinie, miażdżymy i siekamy czosnek. Wrzucamy je na rozgrzaną na patelni oliwę, podsmażamy chwilę. Przekładamy do cebuli. Paprykę pozbawiamy gniazd nasiennych i włókien, kroimy w wąskie paski i też podsmażamy. Przekładamy do rondla z cukinią, cebulą, czosnkiem. Na sam koniec podsmażamy pomidory. Także dodajemy do rondla, przeprawiamy do smaku solą i pieprzem, dodajemy jeszcze trochę tymianku (ok. łyżeczki) i garść ziół prowansalskich. Dusimy całość około 45 min. 
Podajemy na ciepło lub na zimno, jako dodatek do mięsa lub jako danie samodzielne.  Świetnie do ratatouille nadaje się pełnoziarnisty chleb, albo lekko czerstwa ciabatta. Z tej ostatniej można zrobić tzw. pan bagnat, czyli "skąpany chlebek". Bułkę polewamy oliwą i wypełniamy ratatouille.

* Malgache -  Malgasz - z Wikipedii:"- tubylcza ludność Madagaskaru. Naród ten liczy ok. 20 mln osób. Posługują się dialektami języka malgaskiego, wyznają w większości chrześcijaństwo.
Na etnogenezę Malgaszów złożyły się przede wszystkim austronezyjskie ludy z Azji Południowo-Wschodniej (prawdopodobnie pochodzące z Borneo), które zasiedliły wyspę na pocz. I tys. n.e. (II - V wiek), oraz negroidalni (czarnoskórzy) osadnicy z Afryki, którzy pojawili się na Madagaskarze wkrótce później (lub - wg niektórych teorii - w zasadzie równocześnie), a także dość liczni arabscy koloniści, jacy osiadli w tym regionie po VII w. n.e.
Choć wszyscy Malgasze posługują się jednym językiem tj. malgaskim (dialekty są zrozumiałe dla każdego) reprezentują mozaikę kulturową, na którą składa się 18 grup etnicznych, różniących się dialektem, częściowo kulturą, a także typem antropologicznym, zależnie od tego, jaką część ich przodków stanowili osadnicy z Azji Południowo-Wschodniej, a jaką Murzyni (głównie Bantu) lub Arabowie[1].
Największą grupą etniczną, bo stanowiącą prawie jedną czwartą społeczeństwa, są zamieszkujący centralny Madagaskar Merina, pochodzenia głównie indonezyjskiego. Z kolei drugą największą są mieszkańcy wybrzeża, mieszańcy indonezyjsko-afrykańsko-arabscy, zwani Betsimisaraka."

Komentarze

  1. Piękne masz wspomnienia:)
    U nas w domu króluje własnie taka wersja bez bakłażana:) uwielbiam...wczoraj zrobiłam cały garnek...to chyba jedno z moich ulubionych letnich dań.

    OdpowiedzUsuń
  2. Coś dla mnie, bo zawsze ta oberżyna mnie odstraszała od ratatouille.
    Po tym filmie to danie zdobyło chyba masę fanów na całym świecie ;)

    OdpowiedzUsuń
  3. lubię opowieści i smaki.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz